1
Na tym prypynku trejciaha tramvaja,
Dzie viecier uźvivaŭ hazet ašmoćcie,
Dzie hod amal
visieła na słupie
Abjava:
«Pradajecca pijanina...»
Na tym prypynku trejciaha tramvaja,
Dzie pad kałonkaj brazhaciełi viodry
I doŭha biŭ vady strumień šypučy,
Pakul mianie susiedki razhladałi...
Na tym prypynku trejciaha tramvaja,
Dzie astravy aziornyja maŭčałi
I voziera zatojvała dychańnie,
Kałi ruka maja JaJe ruku kranała...
Dzie viecier uźvivaŭ hazet ašmoćcie,
Dzie pad kałonkaj brazhaciełi viodry,
Dzie astravy aziornyja maŭčałi...
Nidzie ciapier JaJe ŭžo nie sustreć mnie.
* * *
Nia viedaju daŭno,
jaki tramvaj,
Adkul i da kaho JaJe pryvozić,
I, kab spatkaŭ, ciapier by ŭžo adroźnić
JaJe ad inšych i nia zmoh, badaj.
Ale kałi ŭspaminy cieraz kraj
Nachłynuć raptam, serca zamaroziać, –
Ja los prašu: jaki tramvaj ni vozić
Ciapier JaJe – sustreniemsia niachaj.
I chaj usio, što stała ŭ nas byłym,
Što raspłyłosia, niby ŭ niebie dym,
Na momant znoŭ žyvuju płoć nabudzie.
Žyvie ŭ nas pamiać, što tam ni kažy,
Dapamažycie nam sustrecca, ludzi,
Tramvaj, spatkacca nam dapamažy.
2
Trejci tramvaj –
junactva majo,
Kachańnie majo –
tramvaj.
Chiba ty ŭsio i pra ŭsich zabyvaješ?
Što ž ty
nie dapamahaješ?
Kocicca, hrymkaje, zvonić tramvaj:
– Ja zabyvaju – i ty zabyvaj,
Usio zabyvaj, što z taboj ni zdarajecca!
Nie zabyvajecca...
Dzie,
na jakim mnie prypynku čakać?
Trejci tramvaj,
Paraj, padkažy...
Stolki ludziej, ddia jakich ja čužy,
Što niemahčyma kachanych hublać!
Dy i siarod najbłižejšych tabie
U čas, kałi drobiazna lubuju straciš, –
Žyvieš, niby na tvaim iłbie
Vypalena praklaćcie.
Drobiazna straciŭ ja...
Drobiazna žyŭ...
Trejci tramvaj,
dapamažy!
3
Vynies tramvaj JaJe.
Na! Sustrakaj!
Vynies, niby apałiŭ.
Što ž ty zrabiŭ sa mnoj,
Trejci tramvaj!
Što ž ty zrabiŭ?
Moža,
ty vynies zusim nie JaJe?
Moža,
JaNA nia TAJa?
Bačyš: zusim nie paznaje.
Navat nie ŭspaminaje.
Bačyš ty, karnik!
Jana nie adna!
Bačyš:
vuń z tym.
Što ty zvoniš i skačaš?!
Bačyš:
jaho abdymaje jana!
Bačyš?!
– Baču, – prahrymkaŭ tramvaj, –
i pavier,
Druža moj, heta nia zdrada.
Toje sapraŭdnaje ŭ nas, što ciapier,
A što było, toje ŭžo nie sapraŭdnaje.
Ludzi ŭvachodziać,
Vychodziać ź mianie –
i zabyvajuć.
Chiba mnie chto pry sustrečy kiŭnie!
Nie,
nie kivajuć.
Chaj ich. Mnie što?
Ja žalezny tramvaj.
Usie zabyvajuć – i ja zabyvaju.
Ale byvaje, što navat tramvaju
Treba, kab niechta jaho ŭspaminaŭ.
Chaj naša pamiać – ślady na vadzie,
Chaj niemahčyma pomnić hłyboka,
Dy niemahčymiej,
kałi adzinoki
Niechta z tramvajaŭ ci niechta ź ludziej.
Tak što, łičy, ja ciabie zrazumieŭ,
Sam by ŭciakaŭ ad nudoty sabačaj...
Kab nie pa rejkach chadzić umieŭ,
Tolki b ty,
Druža,
mianie tut i bačyŭ.
Ale ŭspaminy ty
lepš nie kranaj,
Usie zabyvajuć – i ty zabyvaj.
Usio zabyvaj,
dzie i što ni zdarajecca!
Nie zabyvajecca...
Trejci tramvaj...
|
|
